Allereerst wil ik iedereen onwijs bedanken voor de ontzettend lieve berichtjes en mooie kaarten die wij krijgen! Het doet ons echt goed om te zien hoeveel mensen met ons mee leven.

En nu alweer bijna een week voorbij! Deze week is voorbij gevlogen, ok, het is nog geen vrijdag, maar toch. Ik voelde mij deze week heel goed. Sinds dinsdag heb ik zelfs geen misselijkheids medicijnen  meer hoeven nemen! En omdat ik me beter voelde ben ik maar meteen op de hometrainer gestapt om m’n conditie op te bouwen. Dat ging goed, dus dat is nu mijn dagelijkse ding geworden. Daarnaast ga ik zoveel mogelijk naar buiten om te lopen, heerlijk! Gewoon lopen dan he, er zijn grenzen 🙂 Hoop zo voor a.s. maandag weer fit te zijn voor de 2de chemo. Morgen weet ik of ik a.s. maandag mijn 2de chemo mag starten. Ik word elke vrijdag voordat de chemo start geprikt en daar worden mijn waardes van mijn witte bloedcellen gemeten om te kijken ik kan starten met de volgende chemo.

Bye Bye Hair

Jaja, woensdag was de grote dag. Mijn haren werden eraf geschoren! Ik was vooral onwijs benieuwd hoe het zou zijn. Vervelend vond ik het niet om erheen te gaan. En ik was natuurlijk onwijs benieuwd wat ze van mijn nieuwe haren hadden gemaakt.

Daar waren we dan, Robert, Jannicke en ik zaten er helemaal klaar voor. De tondeuse die zonder pardon over mijn hoofd ging… bzzzzzz…. bzzzzzz…. ok, dit doet ze blijkbaar vaker… Voor ik het wist zat ik daar als een soort G.I. Jane die klaar is voor de missie om diezelfde middag nog af te reizen naar Afghanistan om in de voorste linie mee te strijden voor wat dan ook. Maar laten we het nu maar bij mijn eigen missie houden he 😉 Mijn eigen haren werden van tevoren met tie rips (hoe je dat ook schrijft) vast gemaakt zodat ik die mee kon nemen en er later eventueel nog iets mee kon doen. Die kreeg ik in een doggie bag naast me neergelegd… Dat was aardig! Na het uitleggen hoe ik mijn nieuwe haren moest verzorgen (het leek wel een cavia toen die onder de kraan ging), kreeg ik het op mijn hoofd gezet en werd het in model geknipt. Dat zag er toch wel meteen anders uit, prachtige haren zijn het hoor. Met veel dank aan de lieve dames uit Russchka die dit hebben afgestaan. Maar het voelt toch wel een beetje gek om op te hebben.

Thuis

Benjamin hadden we vanochtend verteld dat ik vandaag naar de “kapper” zou gaan. Dus hij wist al dat mijn haren er deze dag afgeknipt zouden worden. Toen hij me zag vond hij mijn nieuwe haar toch een beetje anders en gek… Roberts nichtje was er ook, die volgt alles op de voet en vond het heel mooi. Toen ik Benjamin onder het eten vertelde dat ik straks “mijn nieuwe haar” af zou doen zodat hij aan de “nieuwe situatie” kon  wennen vond hij het heel spannend en durfde hij niet te kijken zie hij. Opeens werd het stil en begon hij heel hard te huilen. Pffff…! Nu sterk zijn Marianne, we wisten dat dit zou komen, maar dit blijft zo f*cking moeilijk. Hij kroop gelukkig tegen me aan en hebben samen de tranen laten lopen. Eenmaal bijgekomen hebben we opnieuw de foto’s laten zien om hem opnieuw te laten wennen zodat het minder confronterend was. Dat was goed! Ik ben naar boven gegaan, mijn haar ervan gehaald en een muts opgezet. Deze kon hij dan (dacht ik voorzichtig) af te doen. Ik zette hem op mijn schoot en hij voelde eerst heel zachtjes onder de muts. “Hee” zei die… dat voelt net als papa. En voordat ik het doorhad trok hij de muts van mijn hoofd. 2 handen gingen als een dolle over mijn hoofd heen. Dat voelt lekker mama!! Toen was het gelukkig goed… Mannetje toch! Super trots op hem! En dat nog wel een dag voor zijn verjaardag!

Hij heeft gelukkig lekker geslapen!

Hieronder een aantal foto’s van gisteren van de auto rit naar Bussum met dak open om mijn eigen haar nog lekker te laten wapperen in de lucht. En ja ja ook maar een maar een paar foto’s van mij kaal 😀

Robert vind het echt helemaal geweldig!

foto2

foto7

foto8

foto10

foto11