De eerste nacht was toch best pittig, ik voelde mij erg onrustig met veel hartkloppingen en zo misselijk. Ik werd halverwege de nacht wakker van ellende en heb mijn medicijnen genomen die ik mocht nemen wanneer ik het niet meer trok. Naast dat ik erg moe, veel hartkloppingen heb en misselijk blijf, is het wel te doen. Maar omdat Robin ’s nachts zo slecht slaapt is het toch lastig om de slaap te krijgen die ik nodig heb. Vrijdagochtend waren Robert en ik allebei echt op na de zoveelste onrustige nacht. Jannicke heeft Robin die middag opgehaald om daar een nachtje te laten logeren. Dat was wel echt heel erg fijn! Zo blij met onze lieve familie die ons onvoorwaardelijke hulp, liefde en steun geven!!! Zou niet weten wat ik zonder ze zou moeten.

Aankomende woensdag is ook weer een spannende dag. Dan gaan mijn haren eraf en krijg ik nieuw haar! (dat klinkt toch leuker dan ‘een pruik’) Jammer dat carnaval net voorbij is… En ja, natuurlijk zal ik er een foto van maken, en nee, niet van mijn kale hoofd… 😛