21 juli (@the beach)

Gevochten, Gewonnen, Schoon en Sterk

Dit zijn woorden die ik nu veel hoor. Ik heb niet gevochten, het is geen gevecht maar ik heb het ondergaan. En nu nog! Want al is de laatste scan ‘schoon’.
Ik heb pas gewonnen wanneer ik in mijn hoofd deze borstkanker geaccepteerd heb.
Ik heb pas gewonnen wanneer ik rust in mijn hoofd en mijn lijf heb gevonden.
Ik heb pas gewonnen wanneer ik een manier heb gevonden om voor de rest van mijn prachtige leven kan omgaan met de kennis dat een uitgezaaide agressieve kanker altijd terug kan komen. En dat deze dan moeilijker te behandelen is dan deze borstkanker….. Ik besef mij maar al te goed dat ik er nog lang niet ben. Al zou ik dat maar al te graag willen. Maar wat dan…. Wat gebeurd er als ik ‘er ben’. Ga ik dan terug naar hoe het ging voor de diagnose…? Of ga ik terug naar mijzelf. Terug gaan naar mijzelf… Dat klinkt best vaag. Maar probeer het maar ‘even’. Ik wil iig niet geleefd worden. Maar zelf leven. Zien, voelen, genieten, proeven. Leven!!!! I am gonna rule me, I rule myself… Dussssss

Tijdens de chemo’s vertelde ik Robert dat ik me zo intens gelukkig voelde. Heel gek als je compleet onderuit gehaald wordt…. Maar ik ben er toen echt achter gekomen hoeveel mensen van ons houden. Hoeveel mensen met ons mee leven en graag willen helpen, er voor ons willen zijn. Al die lieve kaartjes, bloemen en berichtjes. Maar vooral de liefde die ik heb mogen krijgen. Van mijn familie, mijn schoonfamilie, mijn vrienden, collega’s, buren. Mensen die ik via via ken, of helemaal niet ken! Haha zo mooi…! Heb er geen woorden voor. Dat heeft mij zo geholpen om hier doorheen te komen. Meer dan iemand ooit zal weten…
Het is een mega grote golf van emoties waar ik in zit. En dat is elke keer weer anders. Van intens gelukkig tot zo verdrietig dat ik het soms echt niet meer zag zitten. En alles daar ook tussen in.

Op dit moment voel ik nog veel onrust in mijn hoofd en lijf. Tijdens de chemo’s heb ik mij nog nooit zo kaal gevoeld. Alsof ik beetje bij beetje afgepeld werd. Letterlijk en figuurlijk. Het is allemaal tijdelijk en voor ik het weet sta ik alweer ‘klaar’ voor de volgende stap. De operatie. De eerste iig… Kom maar op, ik zal het weer ondergaan. En daarna, daarna met m’n zus op een retreatweek op Ibiza. Daar even geen ziekenhuizen maar echt even retreaten, hoofd leeg maken en vooral keihard genieten.
Toen Jannicke aan Christina vertelde dat we 6 weken na de operatie naar Ibiza gaan, werd ze woest! Ze zei, doe normaal gek mens! Jullie zijn dan net geopereerd en gaan daarna onwijs feesten op het feest eiland Ibiza!!! Haha nee, het wordt (voor een groot gedeelte dan) een heel erg zen weekje😄 Kijk er zoooo naar uit met mijn lieve zus!